Functional Sculptures

Donat now works with wood, making functional sculptures. He was part of "Singular Forms," a group exhibit commemorating the 7th Anniversary of the Society of Philippine Sulptors at the SM Megamall Art Center on September 2006. His piece was titled "Palatanauan," a window made from recycled ipil and mulawin Philippine hardwood. To see the rest of the exhibit, click here.

Donat is preparing for a one-man show at the Heritage Gallery, SM Megamall on May 5, 2007.

Sa Tubuhan

Sa ating paglalakad
Ang amihan ay malamig
Na daliring humahagod sa mga dahon
At may awit ang makinang na espading
Sa tubuhang yumuyuko sa hampas ng hangin.
Malambing na tanawin ang plantasyong mahimbing
Sa gabing pumipintig sa liyab ng mga bituin
Tulad sa isang di-malimot na panaginip
Ang paligid ay buntis
Sa simponya ng mga kuliglig.
Pagsapit natin sa isang lugar,
Sandali tayong tumigil sa ating paglalakad:
Sa magkahalong Ilonggo at Pilipino, sabi mo:
Tutuu ang narinig mo.
Dito sa gintayuan natin
Natagpo ang pito ka kasamang nawala.
Ginsalbeyds sang mga militar.
Simple lang ang dahilan
Napagsuspitsuhan.
Tumahimik ang mga kuliglig
Narinig yata ang maliit mong tinig.

(Mula sa "Kamao, Panitikan ng Protesta 1970-1986")

Sa Safehouse

Nangangabasag ang ulan sa bubungan.
Hinahampas ng hangin ang mga dingding.
habang sa saradong bintana'y
Nakatutok ang mga mata't tulala,
Utak na ginagapangan ng pangitaing
Parang mga gagambang balahibuhin.
Sa isip niya, wala siyang naririnig na anuman
Kundi mga boses na nag-aawitan,
Hindi mga ungol at tili.
Walang anuman kundi mga boses na nag-aawitan.
Hindi ang mg aungol at tili ni Maryang ang katawa'y
ginagapangan ng mga kamay na balahibuhin.
Sa isip niya, sa kabila ng bintana,
Sa dako pa roon, naroroon ang mga paang
Lakad takbo sa gitna ng kadiliman at unos;
Naroroon ang mga kamay, nakikipagkamay
Sa mga kapatid na bukas ang malay.
Halika kasama, masdan mo, sabi ng mga tinig,
Napakarami ang patuloy na sumusulong.
At siya'y nagsalita:
Marya. Kasama. Lahat tayo'y mga mukhang walang pangalan.
Ang dila ang pinakamapanganib na bahagi ng ating katawan.
Supilin ang iyong dila.
Sisigaw tayo ng mabuhay!

(Mula sa "San Isidro, Safehouse, Mga Panaginip at Iba pang Tula't Ilang Sentimyento de Asukal," Ikalawang Gantimpala, Don Carlos Palanca Memorial Awards for Literature, 1989)

Sa Sunken Garden 1

"It's a biological urge."
- M.V. Garin

Pamadaling-araw
Dinidilaan tayo
Ng hanging
Galing Siberia.
Wala tayong
Pananggalang kundi
Mga bisig
At init
Na daladala.
Kaya't ibinigay
Natin ito
Sa isa't isa.


(Mula sa "San Isidro, Safehouse, Mga Panaginip at Iba pang Tula't Ilang Sentimyento de Asukal," Ikalawang Gantimpala, Don Carlos Palanca Memorial Awards for Literature, 1989)

Katayan at Matadero: Isang Paglalarawan

Kung ilalarawan ko sa iyo
Ang katayang ito
Sa maikling salita lamang,
Sasabihin kong nakalimbag
Sa madidilim nitong pasilyo
Ang maitim na testamento ng matadero.
Kung itatanong mo ang itsura't
Pangalan ng mataderong ito
Ang ilalarawan ko'y
Ang mga gawain niyang hindi ko
Maaring kalimutan
Pagkat sindami ng bato
Ang kanyang anyo
At pangala'y laging nagbabago.
Mula sa dulo ng buhok

Hanggang sa mga daliri
Nakukulapulan siya ng dugo
At nababalabalan ng tili.
At ang kagilagilalas ay ito:
Pagkatapos ng pakiusap at ungol na parang
Nanggagaling sa malalim na balon
Pagkatapos ng mga unday
At hiwa ng patalim
Pagkatapos ng kisay at tilamsik
Sa kabila ng binasag na bungo
At patid na litid
Sa kabila ng matang may bulag na titig
At dilang nagtataglay ng patay na alingawngaw,
Sumisipol na iiwan niya ang bangkay
Na parang walang anuman,
Parang walang anuman!


(Mula sa "San Isidro, Safehouse, Mga Panaginip at Iba pang mga Tula't ilang Sentimyento de Asukal," Ikalawang Gantimpala, Don Carlos Palanca Memorial Awards for Literature, 1989)

San Isidro

Ang San Isidro ay pook na lagi't laging titindig
Sa aking alaala. Ito ay may kapilyang walang dingding;
Nagkakamisa lamang tuwing Pasko at pista.
Nginatnat na ng ngipin ng panahon ang mga bahay
Na yari sa pawid at tabla. Kapag buwan ng Mayo,
Ang kupas na imaheng kahoy ng Birheng Maria sa altar
Ay sinasabuyan ng iba't-ibang bulaklak ng mga bata't
Kadalagahan, habang nagkakantahan, sa kabila ng kanilang
Pagas na kabuhayan. Ang kampana ay nakabitin sa malabay
Na sanga ng matandang punong-mangga. Luma na ang kampana.
Panahon pa ito ng Kastila, ginawa mula sa tinunaw
Na mga sako-sakong barya. Noon, pinatutugtog pa ito
Ng mga bata pagsapit ng ika-anim, pag kumakalat na ang dilim:
Nag-aantada ang mga matatanda at nagmamano ang mga anak at apo,
Tulad ng itinuro sa atin noong mga bata pa tayo;
Tulad ng nabasa natin sa mabubuting libro.

Ang San Isidro ay habitasyon ng mga pangarap
Na kakulay ng mga uhay at mga paang simpayak
Ng mga tingkal sa unang patak ng ulan.
Maraming San Isidro ang ating panahon:
Nakabaon sa tadyang ng mga tao ang sugat ng mga nakaraang siglo.
At taglay nila ang kaalamang pamana ng mga nakaraang dekada.
Nag-oorganisa sila at nagtatayo ng mga kooperatiba.
Minsang dinalaw ito isang umaga,
Ng dalawang trak ng sundalo, maraming pangarap
Ang parang mga butil na nangalagas.

Tahimik na pinatugtog ng mga bata
Ang lumang kampana nang ihatid sa hukay ng buong baryo
Ang labimpitong anak ng San Isidro:
Ang batingaw nito ang naging dila ng mga tao sa mga sandaling iyon.
Ng katahimikang nakapagpapatigas ng mga kunot sa noo.
Ang San Isidro ay pook na lagi't laging titindig sa ating
Alaala saan man ako mapunta.

(Mula sa "San Isidro, Safehouse, Mga Panaginip at Iba pang Tula't Sentimyento de Asukal," Ikalawang Gantimpala, Don Carlos Palanca Memorial Awards for Literature, 1989)